Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Συννεφούλα

Έχω τόσο πολύ καιρό να γράψω στο blog μου...


Αφορμή για να ξαναγράψω στάθηκε ένα πολύ όμορφο σύννεφο στον καταγάλανο ουρανό στη διαδρομή Αθήνα -Κόρινθο σήμερα το πρωί με τον αντρούλη μου. Φυσικά το φωτογράφισα, να το... 
Ήταν αυτό που μας έκανε να χαμογελάσουμε και να παίξουμε το παιχνίδι "με τι μοιάζει αυτό το σύννεφο?". Και στους δύο θύμισε σαντιγί  Εμένα και μαλλί της γριάς. Και όχι δεν πεινούσαμε. ιχιχιχιιχ

Όμως πέρα από αυτό ένα όμορφο κατάλευκο σύννεφο σε έναν όμορφο ουρανό με κάνει πάντα να ταξιδεύω. Μου θυμίζει την εικόνα των σύννεφων από πάνω στα ταξίδια μας με το αεροπλάνο. Τις όμορφες στιγμές των μακρινών ταξιδιών που έχουμε κάνει κ που τόσο πολύ μου λείπουν. 

Φυσικά η εικόνα των όμορφων σύννεφων μου φέρνει πάντα στο μυαλό το τραγούδι του Σαββόπουλου. Και σας παραθέτω μια πολύ καλή διασκευή του τραγουδιού αυτού που το ακούω όταν θέλω να δώσω χρώμα στην γκρίζα μου διάθεση. Και τσουπ ένα χαμόγελο πάντα σκάει κ μέτα όλα φαίνονται πιο εύκολα.



 Ελπίζω με αυτή τη δημοσίευση να σχηματιστεί ένα μικρούλι χαμογελάκι κ στα δικό σας πρόσωπο. 

1 σχόλιο: